چهار سطح زخم بستر

زخم بستر یک زخم پوستی است که در اثر فشار طولانی مدت بر روی پوست ایجاد می شود. این زخم ها معمولاً در نواحی استخوانی مانند سر استخوان دنبالچه، پاشنه پا، آرنج، شانه و ران ایجاد می شوند.برای درمان زخم بستر در منزل کلیک کنید.

زخم بستر بر اساس عمق آسیب به پوست و بافت های زیرین به چهار سطح تقسیم می شود.

سطح یک

سطح یک خفیف ترین سطح زخم بستر است. در این سطح، پوست فقط قرمز و ملتهب شده است.

سطح دو

سطح دو یک زخم باز است که تا لایه اپیدرم (لایه بیرونی پوست) نفوذ می کند. این زخم ها معمولاً دارای زخم های مرطوب و قرمز رنگ هستند.

سطح سه

سطح سه یک زخم باز است که تا لایه درم (لایه میانی پوست) نفوذ می کند. این زخم ها معمولاً دارای زخم های عمیق و چرکی هستند.

سطح چهار

سطح چهار یک زخم باز است که تا لایه های زیرین پوست، از جمله ماهیچه ها، تاندون ها و استخوان ها نفوذ می کند. این زخم ها معمولاً دارای زخم های عمیق و عفونی هستند.

درجه بندی و خطر زخم بستر

خطر ابتلا به زخم بستر با افزایش سطح زخم افزایش می یابد. خطر ابتلا به زخم بستر سطح یک کم است، اما خطر ابتلا به زخم بستر سطح چهار بسیار زیاد است.

عواملی که می توانند خطر ابتلا به زخم بستر را افزایش دهند عبارتند از:

  • سن بالای 65 سال
  • ناتوانی در حرکت و تغییر وضعیت
  • بیماری های زمینه ای مانند دیابت و بیماری قلبی
  • کاهش وزن
  • سیگار کشیدن

برای پیشگیری از زخم بستر، مهم است که اقدامات زیر انجام شود:

  • جابجایی مکرر بیمار: بیمار باید هر دو ساعت یکبار جابجا شود تا فشار از روی نقاط خاصی از بدن برداشته شود.
  • استفاده از وسایل کمکی: وسایل کمکی مانند تشک مواج، بالشتک و صندلی چرخدار می توانند به کاهش فشار بر روی پوست کمک کنند.
  • مراقبت از پوست: پوست بیمار باید تمیز و خشک نگه داشته شود. استفاده از کرم مرطوب کننده نیز می تواند به محافظت از پوست کمک کند.

در صورت مشاهده هرگونه قرمزی یا زخم در پوست بیمار، باید فوراً به پزشک یا پرستار مراجعه شود.